De compositie ‘Antwerp Encounter’ is geschreven in opdracht van Walpurgis en Benjamin Dieltjens en opent de voorstelling ‘Speelt!’. In die voorstelling is er niet alleen sprake van vier composities voor klarinet solo, maar ook van beeld en choreografie. Als opening daartoe wou ik een aftastende, langzame inbeslagname van het podium creëren. ‘Antwerp Encounter’ staat dan ook volledig in functie van wat komen gaat. In zoverre zelfs dat het geen autonome compositie is die op zichzelf kan worden uitgevoerd, maar die integendeel naadloos oplost in ‘New York Counterpoint’ van Steve Reich.
‘Antwerp Encounter’ wordt uitgevoerd als een spel waarbij de partituur als een parcours op de grond staat uitgetekend. Het speelvlak wordt afgebakend door vier luidsprekers. De klanksterkte van de gespeelde tonen bepaalt welke luidsprekers er klinken en welke toonhoogteveranderingen door de computer worden uitgevoerd. Per luidspreker wordt bij elke toon telkens een interval naar boven en onder toegevoegd, met een driestemmig resultaat als gevolg. Tijdens het spelen beweegt de klarinet zich steeds als een antenne naar de klinkende luidspreker. Het kan daarmee de klarinettist tot een voetstap overhalen, en tegelijkertijd tot het overnemen van één van de twee toegevoegde tonen. Zo ontstaat een klankchoreografie met vier modulerende akkoorden, en worden luidsprekers bewegingsrichtingen met een eigen identiteit.
Maar niet alleen de klarinettist zorgt voor beweging op het podium. Hij wordt vergezeld van een contrapuntische tegenspeler: een mobiel, voorzien van een microfoon, dat zich als een klankdiertje voortbeweegt op sinusachtige pulsen en daarbij telkens op zoek gaat naar één van de klinkende luidsprekers. Komt het met zijn microfoon tot bij zo’n luidspreker, dan schakelt het daarmee ook zijn puls en beweging uit.
Paul Craenen Website 