Falco Tinnunculus (1999)

dutch only

‘Falco Tinnunculus’ is de Latijnse benaming voor ‘torenvalk’, de vogel die klapperend met zijn vleugels tegen de wind in, roerloos in de lucht blijft hangen, speurend naar een prooi. Het is mijn laatste compositie waarin de piano op een conventionele manier bespeeld wordt. Het eerste deel dateert al van 1998, en het is pas op aandringen van Frederik Croene dat ik dat begin heb uit-gecomponeerd tot een korte, gebalde compositie. Hoewel ‘Falco Tinnunculus’ niet beschrijvend is opgevat, en hoewel een torenvalk geen havik is, wil ik u volgend fragment uit het gedicht ‘De Herfstkreet van de Havik’ van Joseph Brodsky niet onthouden:

…Opnieuw duikt hij
neerwaarts. Maar als een bal op een muur, als een
zondaar die valt en weer terug naar geloof veert,
wordt hij opwaarts geslingerd.
Hij, nog vol vuur!
Waarheen weet de duivel. Steeds hoger. De ionosfeer in.
Naar de astronomisch objectieve hel van de
Vogels, waar zuurstof ontbreekt,
Waar bij wijze van gierst gries is van verre
Sterren. Wat voor tweevoeters hoog is
Is voor gevederden andersom.
Niet met zijn vogelbrein maar in zijn longen
Heeft hij begrepen: er is geen uitweg
En dan slaakt hij een kreet.
Uit zijn snavel,
krom als een haak, scheurt een
Erinyen-achtig gekrijs,
Een mechanisch, ondraaglijk geluid los,
Staal dat in aluminium krast;
Een mechanisch geluid, want niet
Voor de oren van iemand bedoeld:
…
(vertaling Jan Robert Braat)