G (2002)

g is een compositie voor strijksextet en harp en werd geschreven in opdracht van Oxalys. De cryptische titel is ontleend aan de klassieke fysica (g is het symbool voor zwaartekracht en de valversnelling) en is een metafoor voor de muzikale uitgangspunten van deze compositie:

Een eerste uitgangspunt is een koppeling van ruimtelijke posities en toonhoogten. De harp is het centrale instrument in deze compositie. De strijkers filteren natuurlijke boventonen uit de door de harp voortgebrachte klank. Daarbij bepaalt hun positie in de (muzikale) ruimte de gekozen boventoon. Hoe verder het instrument van de harp verwijderd is, hoe hoger en zwakker de boventonen en hoe later ze geproduceerd worden. Elke verandering in de ruimtelijke posities leidt zo tot een andere ritmering en een ander soort klankveld.

Het tweede uitgangspunt is dynamisch: de strijkers worden aangetrokken door de harp, alsof die een soort zwaartekracht bezit. Deze ‘zwaartekracht’ zorgt voor een voortdurende versnelling van de acties die tenslotte uitmondt in een ‘val’ of positiewisseling. Instrumenten die de harp te dicht naderen, worden weer de ruimte in geslingerd, de overige instrumenten komen dichterbij. Het hele concept kan worden samengevat als een figuurlijke kruising tussen een planetarium en een flipperkast.