Kooi (2000)

Eng

Kooi was written for Black Jackets Company. It is a choreographic composition for four hands, amplified piano and video camera. The title has a double meaning: on the one hand, it refers to the space in which it is to be performed -the performers are in a small enclosed space that hides them from the eye of the audience-, and on the other hand, it refers to the instrument itself, which can be seen as a cage in which strings are locked, untouchable by the performers. Indeed, the keys of the instrument are blocked, so the strings cannot be directly vibrated by the hammers. The only sound that performers can produced is the sound of fingertips gliding over the keys or woodwork of the piano, percussion and the afterglow of any action in the undamped strings (which are still gently vibrated in this way). While performing, video images of the performers’ hands is projected on the cage. The spatiality of sound and action is enhanced by contact microphones in the piano connected to speakers around the audience, in the shape of an imaginary piano. The audience thus gets the impression of being inside the piano or cage itself.

————————————————————————————————————

Nl

Kooi werd geschreven voor Black Jackets Company. Het  is een choreografische compositie voor 4 handen, versterkte piano en videobeeld. De titel heeft een dubbele betekenis: enerzijds verwijst het naar de ruimte waarin het moet worden uitgevoerd -de uitvoerders bevinden zich in een kleine ruimte of omheining die hen aan het oog van het publiek onttrekt-, anderzijds verwijst het naar het instrument zelf, dat kan beschouwd worden als een kooi waarin snaren zitten opgesloten, onaanraakbaar voor de uitvoerders. De toetsen van het instrument zijn immers geblokkeerd, zodat de snaren niet rechtstreeks door de hamers aan het trillen kunnen worden gebracht. Het enige geluid dat kan worden geproduceerd is het geluid van het glijden van de vingertoppen over de toetsen of het houtwerk van de piano, percussie en de nazindering van elke actie in de onafgedempte snaren (die op deze manier toch zacht aan het trillen worden gebracht). Op de beelden zijn enkel de handen van de uitvoerders zichtbaar. De ruimtelijkheid van klank en actie wordt versterkt door contactmicrofoons in de piano die verbonden zijn met luidsprekers rond het publiek, in de vorm van een denkbeeldige piano. Het publiek krijgt zo de indruk zelf in de piano of de kooi te zitten.