Sinds een aantal jaren volg ik vanop de zijlijn de ontwikkelingen rond Cultuur in de Spiegel, de cultuurtheorie van Barend Van Heusden die een referentiekader wil bieden voor cultuureducatie in onderwijs. Hoewel de theorie door het Vlaamse onderwijs -en cultuurbeleid werd omarmd, er sprake was van implementatieonderzoek, van klankbordgroepen en talloze presentaties en studiedagen, blijkt Cultuur in de Spiegel in muziekonderwijs of non-formele muziekeducatie weinig gemoederen te beroeren. In onderstaande tekst ga ik op zoek naar verklaringen door met een muzikaalkritisch oor naar de theorie te luisteren. Ik doe enkele suggesties tot aanvulling en herdenking van het model. Waar Cultuur in de Spiegel zich presenteert als een theorie van het culturele verschil, formuleer ik de noodzaak voor een theorie van culturele resonantie.
Paul Craenen Website 