Toespraak ter gelegenheid van Musica’s 40-jarige bestaan, aan de vooravond van AlbaNova – The Musical Gift, het festival dat ik vijf jaar geleden boven de doopvont mocht houden. Het waren tegelijk ook mijn laatste woorden voor Musica, want mijn afscheid van de organisatie. Dankbaar voor zeven boeiende jaren.
After having worked for more than six years for Musica, my lectorate at The Hague Conservatoire brings me back to artistic research. I’ve always had an ambiguous relationship with the discourse around artistic research, even more so with the persistently recurring discussions between sceptics and defenders. The arguments on both sides are mostly predictable, and they usually fail to put the phenomenon in a wider context of societal, institutional and cultural evolutions. My view on artistic research has always been pragmatic, although I will try now to approach the topic from a more future-oriented perspective. What better way than starting with conditions and motivations? I made a short introductory text for the programme book of the master research symposium at the conservatoire end March. More to follow.
Thrilled to announce my appointment as lector ‘Music, Education and Society’ at the Royal Conservatoire The Hague, starting from February 1. More information on:
https://www.koncon.nl/nieuws/paul-craenen-nieuwe-lector-koninklijk-conservatorium
Sinds een aantal jaren volg ik vanop de zijlijn de ontwikkelingen rond Cultuur in de Spiegel, de cultuurtheorie van Barend Van Heusden die een referentiekader wil bieden voor cultuureducatie in onderwijs. Hoewel de theorie door het Vlaamse onderwijs -en cultuurbeleid werd omarmd, er sprake was van implementatieonderzoek, van klankbordgroepen en talloze presentaties en studiedagen, blijkt Cultuur in de Spiegel in muziekonderwijs of non-formele muziekeducatie weinig gemoederen te beroeren. In onderstaande tekst ga ik op zoek naar verklaringen door met een muzikaalkritisch oor naar de theorie te luisteren. Ik doe enkele suggesties tot aanvulling en herdenking van het model. Waar Cultuur in de Spiegel zich presenteert als een theorie van het culturele verschil, formuleer ik de noodzaak voor een theorie van culturele resonantie.
Around 2004, I started exploring the possibilities of feedback manipulation in live performance. One of the results was Tubes, a piece for two performers, pvc-pipes and digital signal processing. Apart from some concert fragments, I never published any video material from the many working sessions with Cathy van Eck. Here are some fragments from an early version of the piece, below is a compilation from later recording sessions. A full version can be found here. Please listen in stereo or with headphones!
I will give a lecture on the conference organized by Marcel Cobussen on “The Role and Position of Sounds and Sounding Art in Public Urban Environments” on Wednesday, November 30rd at Gravensteen, Leiden.
Sound art works deal with the experience of time in a different way than musical works do. The focus on space, instead of duration has been a main argument in the positioning of sound art as an autonomous art form with specific characteristics and its own playing field.
More then 10 years of experience with Klankenbos, a permanent outdoor collection of sound art works, invites us to reconsider the importance of dealing with listening time on several levels: the invitation to take time, the creation of an environment with proper time-spaces for listening, the variability of sound output and ultimately the lifespan of sounding art works.
Transdisciplinarity is a new buzzword in collaborations between arts and sciences, or in art practices that resist categorisation. But what does it mean exactly, and what is the difference with multi -or interdisciplinarity? I will formulate some reflections on this subject during the seminar of Oortreders, a new small-scale festival for transdisciplinary art with sound. Be welcome!
Naar aanleiding van het participatiedebat in de kunsten schreef ik een artikel waarin ik een aantal veelgehoorde argumenten, meestal vanuit een sociologische invalshoek, in vraag stel en herformuleer vanuit een perspectief dat bruikbaar is voor de kunsten. Mijn voornaamste argumenten zijn als volgt samen te vatten:
-participatie in de kunsten wordt pas duurzaam wanneer ze ook gegrond is in artistieke en esthetische motivaties
-het gaat in participatieve kunst niet om het begraven van de artistieke autonomie, maar om het verleggen van het speelterrein
-participatie kan niet haar eigen argument vormen. Het participatieve proces wordt niet alleen gedefinieerd door de doelgroep, maar ook altijd door datgene waaraan geparticipeerd wordt
-niet de inclusie van culturele identiteit, maar artistiek potentieel en de belofte van een spanningsvolle ontmoeting vormen het argument voor het betrekken van nieuwe doelgroepen
-de kwaliteit of het succes van een kunstparticipatief proces wordt niet bepaald door de sociale structuur, maar door de betrokkenheid van deelnemers
-het gaat in participatieve kunst niet om eigenaarschap, wel om uitwisseling en overdracht
-niet de sociale drempels vormen de grootste drempels voor kunstparticipatie, wel de interesse en mentale openheid om te participeren aan een artistiek proces met ongekende afloop
