Transdisciplinarity is a new buzzword in collaborations between arts and sciences, or in art practices that resist categorisation. But what does it mean exactly, and what is the difference with multi -or interdisciplinarity? I will formulate some reflections on this subject during the seminar of Oortreders, a new small-scale festival for transdisciplinary art with sound. Be welcome!
Naar aanleiding van het participatiedebat in de kunsten schreef ik een artikel waarin ik een aantal veelgehoorde argumenten, meestal vanuit een sociologische invalshoek, in vraag stel en herformuleer vanuit een perspectief dat bruikbaar is voor de kunsten. Mijn voornaamste argumenten zijn als volgt samen te vatten:
-participatie in de kunsten wordt pas duurzaam wanneer ze ook gegrond is in artistieke en esthetische motivaties
-het gaat in participatieve kunst niet om het begraven van de artistieke autonomie, maar om het verleggen van het speelterrein
-participatie kan niet haar eigen argument vormen. Het participatieve proces wordt niet alleen gedefinieerd door de doelgroep, maar ook altijd door datgene waaraan geparticipeerd wordt
-niet de inclusie van culturele identiteit, maar artistiek potentieel en de belofte van een spanningsvolle ontmoeting vormen het argument voor het betrekken van nieuwe doelgroepen
-de kwaliteit of het succes van een kunstparticipatief proces wordt niet bepaald door de sociale structuur, maar door de betrokkenheid van deelnemers
-het gaat in participatieve kunst niet om eigenaarschap, wel om uitwisseling en overdracht
-niet de sociale drempels vormen de grootste drempels voor kunstparticipatie, wel de interesse en mentale openheid om te participeren aan een artistiek proces met ongekende afloop
Mondstuk is a choreographical composition for three recorder mouthpieces. The frontal set-up inspired me to apply a two-dimensional, almost cubistic approach. Although the piece can be performed by three musicians, I started recording sessions with Tomma Wessel in 2011 for a one-performer video. A labor-intensive job which we didn’t complete due to the limited time available, but this fragment gives an idea.
Een inspiratietekst over onderwijs, het universele en het specifieke en de plaats van kunsteducatie. Naar aanleiding van het onderwijsdebat rond de herziening van de eindter
Marvin Minsky, pionier van de artificiële intelligentie, overleed op 24 januari. Behalve een briljant wetenschapper ook een visionaire geest met belangstelling voor de meest uiteenlopende aspecten van het menselijke kennen en kunnen . Zijn boek ‘een maatschappij van de geest’ was meer dan twintig jaar geleden de inspiratiebron voor mijn masterthesis ‘Een mentale fuga’, een bescheiden poging om een aantal van zijn speculatieve ideeën te vertalen naar muzikale leerprocessen. Bij wijze van in memoriam heb ik die thesis uit het floppy-disktijdperk nog eens opgediept en onder de scanner gelegd.
2015 bracht een sequens van gebeurtenissen die misschien de geschiedenis zullen ingaan als dramatische, historische kantelpunten. Commentatoren, onderzoekers, kleine en grote denkers zaten er met de neus op en produceerden een vloed aan tegenstrijdige opinies en analyses. Een wat lang uitgevallen nieuwjaarstekst die stilstaat bij de rol van de intellectueel in het participatieve denken.
update 2/2/16 met enkele aanpassingen
![tumblr_mr5wz5qtFf1qcxoc3o1_1280[1]](https://paulcraenen.files.wordpress.com/2015/02/tumblr_mr5wz5qtff1qcxoc3o1_12801.jpg?w=370)
Graphical scores from 14th century
Op 10 februari werd de nieuwe publicatie Technologie als Medium voorgesteld in Luca school of arts. Mijn bijdrage ‘instrumenten voor nieuwe oren‘, bevat een aantal voorbeelden uit de klas experimentele muziek die ik van 2002 tot 2012 leidde aan de muziekacademie van Oud-Heverlee.
